Bijna een jaar voorbij...

Zo, nu staan we op de grens van een oud en een nieuw jaar.
Als ik de balans opmaak dan ben ik best tevreden met het afgelopen jaar. Veel leuke dingen gedaan, veel nieuwe dingen geleerd, op handwerkgebied maar ook in mijn werk. Ik heb fijne vakanties gehad, met mijn familie naar Duitsland, met vriendinnen naar Spanje, met ons gezin weg met de nieuwe caravan, een week met mijn moeder naar Zweden. Ik bof. Ik besef me het goed.
Helaas, zo aan het einde van het jaar hebben we ook nare dingen meegemaakt. Maar ook daar zullen we mee om moeten gaan. En samen met Sander en onze families moet dat lukken.
Het komend jaar is afwachten, wat het ons gaat brengen. Annabel zal naar de middelbare school gaan, Julia zal waarschijnlijk een zwemdiploma halen, Duitsland met mijn familie staat al weer gepland voor februari, Sander en ik zijn in die week ook 12,5 jaar getrouwd. Dit zijn best leuke dingen waar ik ook dankbaar voor ben.
Helaas zal er op werkgebied, door de bezuinigingen misschien het een en ander veranderen, hoewel dit allemaal nog niet zo zal gelden voor mijn poli, waar ik werk. We zien het wel.
En we zullen waarschijnlijk ook te maken krijgen met verlies. Groot verlies. Dit maakt alles heel dubbel: Gevoelsmatig voel ik niet zo de behoefte om vannacht een nieuw jaar te 'vieren' want het zal een moeilijk jaar worden. Van de andere kant, dingen moeten gewoon doorgaan, vooral voor de kinderen.
Zij zullen het ook moeilijk krijgen dus zolang er nog leuke dingen zijn, genieten we daar zoveel mogelijk van.
En er blijven genoeg dingen over (altijd zijn er goede, mooie dingen!) om te vieren. Dat we nog steeds, na 18 jaar gelukkig met elkaar zijn, Sander en ik, dat onze kinderen het goed doen, gezond zijn en leuke meiden zijn, onze vele dierbare familieleden en vrienden.... Dat is veel waard.

In ieder geval gaan we er een fijne avond van maken.
We zijn de hele dag bezig geweest met het bakken van oliebollen 9en dit jaar voor het eerst ook appelbeignets). Ze zien er heerlijk uit.
Nu douchen en alle vieze oliebolwalm uit mijn haren spoelen. Dan nog bedenken wat ik aan moet, en dan hop naar vrienden!
Ik wens alle mensen het beste voor 2013. Hopelijk mag het een mooi jaar worden met veel liefde, plezier, gezondheid en handwerken.
En alle lieve lezers en volgers van mijn blog; jullie extra bedankt voor jullie lieve reakties en voor het trouw lezen van mijn schrijfseltjes.
Tot volgend jaar!!

Ha, geniaal! Lang leve acne creme!

Ik ben zo intens gelukkig! Ik had vorige week verteld dat Julia met balpen op haar mooie Jolina Ballerina poppen had getekend. Echt waar, zulke mooie poppen, waarvoor ik via internet extra kleertjes had besteld, omdat die in de winkel bijna niet zijn te krijgen, en mevrouwtje tekent er op met balpen!
Ik heb echt alles geprobeerd; balpenverwijderaar, aceton, terpentine, tandpasta, alcohol, dasty ontvetter, cillit bang, muscle, noem maar op. Niets hielp en de balpen bleef er onverminderd op zitten.
Op internet las ik de tip van acne creme. Acne creme? Dat meen je niet! Dat was ook mijn reactie, maar na alles geprobeerd te hebben heb ik donderdag toch maar een tube benzoylperoxide gekocht. (Bij het Kruidvat).
Ik heb de poppen voorzichtig ingesmeerd en op aanraden in het daglicht gelegd. Werkelijk, de pen verdwijnt terwijl je kijkt! Ik heb dit een paar keer herhaald en het is volledig weg nu. De poppen zijn niet van kleur veranderd of uitgebeten. Ik ben volledig verrast dat het echt werkt!
Niet te geloven. Het lijkt wel een tv-reklame, haha, maar het werkt echt! Ik ben zo blij. Ik had er meer pijn van dan Julia, dat de poppen bekladderd waren. De pannekoek. Ik was echt boos en verdrietig, ik vond het zo zonde..... Maar nu ben ik weer blij, heel blij. En Julia heeft beloofd dit nooit, maar dan ook nooit meer te doen! Ik hoop het!
De gezichtjes, en met name de voorhoofden waren volgetekend en nu is alles weg!
Dus, wie dezelfde ellendige creatieve kleutertjes in huis heeft, die zich botvieren op hun babyborn, barbiepoppen of andere poppen; Dit is echt aan te raden.

Voor de lol even een voor en na foto.

 In het echt was het nog feller/erger dan het nu lijkt.

De voorhoofdjes weer helemaal mooi schoon!

The day-after...

Wat hebben we een heerlijke kerst gehad! Op eerste kerstdag zijn we bij mijn schoonouders geweest, waar we heerlijk hebben genoten van elkaars gezelschap en lekkere wijn, lieve kinderen, goed eten en een fijne sfeer. Soms wat emotioneel maar ook dat hoort er bij en is best fijn.
's Ochtends hadden we thuis een heerlijk kerstontbijt met ons vijfjes. Ik zweer het je, volgens mij was dit de allereerste keer dat we het kerstontbijt met zijn vijven hebben gehad, hier thuis. Meestal zijn we wel ergens bij familie, waarvan de meesten toch wel ver weg wonen. Heerlijk om zomaar eens met ons vijven te zijn. (Hoewel ik dit echt niet prefereer boven een kerstontbijt met veel mensen hoor, maar het kwam dit jaar zo uit!)
Tweede kerstdag zijn we naar mijn broer en schoonzus geweest, alwaar mijn ouders en ladingen kerstkadootjes al waren gearriveerd. Oh, de kinderen hebben echt meer dan genoeg hoor, het gaat niet om nog meer spullen, maar wat is het toch gezellig om kerstkadootjes uit te pakken. We doen dit meestal met een dobbelsteen. Heel simpel eigenlijk, bij een even getal mag je een kado voor een ander pakken, bij een oneven getal is je beurt voorbij. De kinderen blijven dit leuk vinden. Ik vind het ook wel fijn hoor, dat we niet lukraak het papier eraf trekken en klaar. Iedereen heeft aandacht voor het gekregen kado en we maken grapjes tussendoor, eten en drinken lekker, genieten van alle leuke dingen en vooral die stralende kindertoetjes. We zijn allemaal weer enorm verwend!
MIjn neefje is 13, maar heeft sinds kort de baard in de keel. Ik herken zijn stem gewoon niet! ALs ik hem niet had gezien had ik echt gedacht dat er een vreemde in huis rondliep! Wat is dat ineens gek dan he, ik heb hem een paar weken/maanden niet gesproken en dan valt het verschil zo enorm op.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik er een brok van in mijn keel kreeg. Mijn kleine neefje, 'Robje' zoals we hem altijd noemden, is absoluut geen Robje meer! Hij komt qua lengte ook aardig in de buurt. Mijn moeder is hij al voorbij, nog even en dan mij en zijn moeder ook! Wat gaat de tijd toch snel. Echt waar, het is cliche, maar wat gaat het snel........ Soms schrik ik er wel een beetje van hoor. De meiden zijn ook al zo groot aan het worden en Julia, onze baby, de nakomeling, het toetje toe, gaat alweer hard naar de 5!!!!!!!

Nou ja, het is was eigenlijk gewoon een heerlijke kerst, gevuld met onze families. Het was fijn en lekker en gezellig en goed, heel goed.

Onze kittens hebben we voor het eerst een nachtje alleen gelaten, toen wij in Tiel waren. Dit is super gegaan. Alles was nog heel, de boom stond nog rechtop, alle vulling zit nog in de bank en ze leven allebei nog haha! Ze waren wel erg blij dat we terug waren. Ze kwamen miauwend naar ons toe en hebben gisteravond de hele tijd bij ons, tegen ons aan en op ons schoot gelegen. Heerlijk!
Ze zijn zo leuk, zo gezellig, zo lekker wollig en pluizig... om op te vreten.
Vandaag hebben we weinig gedaan. Uitgeslapen (voor zover dat ging, Julia is een beetje ziekjes, hoewel het nu gelukkig alweer wat beter gaat.), wat boodschapjes gedaan en gerommeld en geknutseld/gehandwerkt. Annabel is aan het borduren, Nora was bezig met kraaltjes en touwtjes en Julia was lekker kraaltjes aan het rijgen. Fijn, als iedereen zo lekker bezig is. Ikzelf ben aan het breien en heb wat geholpen en wat gevlochten met scoubidoo-touwtjes. Lekker alles op een laag standje, weinig moeten, veel mogen. Niet haasten of heen en weer vliegen naar school of sporten, maar even heerlijk pas op de plaats maken met zijn allen. Lekker spelen, handwerken, films kijken en op adem komen na de drukke afgelopen weken.
Ik geniet!

We hebben van ellende bij de salontafel gegeten vanavond, haha. Dit doen we nooit. De kinderen vinden het super. Ach, hoort een beetje bij vakantie toch?
Ik zou eigenlijk allerlei klusjes moeten doen, maar ik dnek dat ik gewoon lekker even een paar dagen niets doe....

Fijne kerstdagen!

Hieronder de armbandjes die ik heb gemaakt. 3 bij elkaar passende voor mij. Inclusief bijpassende nagellak inmiddels, door Annabel aangebracht. Ook Julia en Nora heeft ze onder handen genomen.

En voor Julia deze, met regenboogkleurtjes.
Het is een bestaand armbandje, van Bacio junior, voor kinderen om bedeltjes omheen te doen. Deze was van Nora, maar is inmiddels te klein geworden voor haar. Voor Julia is hij wel goed van maat. Ik heb er dezelfde parelmoerkraaltjes omheen gedaan. Heel simpel te vervangen en door de handige sluiting altijd op maat te maken. Ik heb al gezocht op internet waar ik deze koordstoppers/druksluiting zou kunnen vinden. Ik heb 1 webshop gevonden, maar hier in Hoorn hebben we ook een grote kralenshop dus daar ga ik nog even kijken volgende week. Leek me ideaal ook voor vriendschapsarmbandjes of gehaakte koordjes of zo.

Verder ben ik nu 9 dagen vrij, alle boodschappen zijn binnen, de pindarotsjes zijn klaar, de stoofperen staan op, dus volgens mij ben ik kerstklaar. Ik heb alleen nog geen idee wat ik aan doe morgen en overmorgen, maar ach, een kleinigheidje hou je toch....

Rest mij alleen maar iedereen een heerlijk fijne kerst toe te wensen. Geniet van elkaar en het eten en de gezelligheid!

 

Bijna Kerst!

Eindelijk, de kinderen hebben kerstvakantie, Sander is 11 dagen vrij en ik hoef alleen maandagochtend nog een paar uurtjes te werken en dan ben ik ook ruim een week vrij!
Vanochtend de laatste paardrijles voorlopig. In januari pas weer. Even 2 weken geen musicalklas, geen muziekles, geenzwemles, geen paardrijles en geen badmintonles. Echt heerlijk. Ik besef me natuurlijk heus wel dat het een luxe is dat de kinderen zoveel kunnen doen, en dathet een luxeprobleem is om te zeuren over het heen en weer rijden etc, maar het is erg lekker als het even niet hoeft.
De meeste boodschappen zijn binnen, de kerstkadootjes zijn in huis (allemaal kleinigheidjes hoor, meer voor de leuk dan wat anders, voordat mensen (lees broer, schoonzus en ouders) denken 'dat was niet afgesproken!'). Vanmiddag ben ik even lekker met Nora naar de stad geweest. We hebben voor haar leuke kerstkleren gevonden, die ze ook na de kerst in andere combinaties prima kan gebruiken (en ook nodig had.) Zij heeft best veel kleding, maar bijna allemaal krijgertjes van Annabel of vriendinnen. Ze krijgt zelden iets nieuws. Nu maakt dat helemaal niets uit en ook Nora boeit dat niet, die is dolblij met alle leuke kleren die ze krijgt van anderen. Maar het was uitverkoop en nu heeft zij ook even lekker een paar leuke nieuwe dingen! inclusief leuke ballerinaatjes voor 15 euro. Voor Julia vond ik nog een leuk zwart shirtje. Bleek het bij de kassa nog eens extra goedkoper te zijn. Ik moest 2 euro afrekenen, haha. Kijk, dat is nog eens leuk.
Kortom, we zijn er bijna helemaal klaar voor. Nog een paar wassen doen, bedden verschonen en wat boodschapjes, maar daar hebben we lekker nog een paar dagen voor. Het was de afgelopen weken zo druk, dat ik er echt even aan toe ben om niet te veel te moeten de komende dagen. Ja, koken en bakken, maar dat is niet heel vervelend voor ons. Dat is meer hobby. We houden het redelijk simpel allemaal.
Langzaam kom ik helemaal in de kerstsfeer. heerlijk!
Ik heb mezelf getrakteerd op een paar nieuwe kraaltjes. Van deze kleuren en glans word ik helemaal blij. eens kijken of ik er nog iets leuks mee kan verzinnen. Iets kerstigs of feestelijks..... Ik sudder nog even op de ideetjes die ik heb.
Ik laat het weten wat het is geworden.
Iedereen alvast fijne feestdagen en gniet van elkaar, de sfeer, eventueel de kadootjes en het lekkere eten en drinken. Dat gaan wij ook doen! Ondanks de bitterzoete bijsmaak die we soms hebben proberen we er toch iets van te maken. En dat gaat lukken!

Kerstdiner.

De meiden hadden vanavond op school kerstdiner. Pindarotsjes gemaakt en wafeltjes gebakken. Bijna alle wafels waren op en de pindarotsjes ook, dus dat viel in de smaak.
Ik heb me enorm gehaast vanaf mijn werk om de kinders te kunnen brengen, maar het is weer gelukt.
Mooi opgetuigd gingen ze naar school.

Lastig om ze alledrie knap op de foto te krijgen, in 2 minuten. Haha, kijkt de ene leuk, kijkt de ander raar.
Deze foto is toch wel echt van het kaliber: kan het nog slechter???

Yep, het kan nog slechter..............
Dus....... Ik zeg maar zo; ze zijn erg lief. En in het echt zagen ze er erg leuk uit.
Hoe dan ook, ze hebben het heerlijk gehad. Nog 1 dagje school en dan hebben ze lekker 2 weken vakantie! Ze zijn er inmiddels ook wel aan toe. Vooral Julia, maar die is ook nog maar 4.

Kerst.

Bijna kerst. En we zijn nog zo druk deze weken. Eigenlijk iedere decembermaand, ieder jaar. Veel sociale verplichtingen, die stuk voor stuk wel erg gezellig zijn, maar veel tijd vergen. En altijd is het dan sneller kerst dan ik verwacht, zodat ik minder lang aan voorbereidend kerstgefreubel heb kunnen doen. En dit ieder jaar weer, haha.
We hebben afgelopen weekend weer een musical gehad van Annabel, van kids on stage. Het was weer erg geslaagd. We hebben enorm genoten. Annabel deed het super, en zag er geweldig uit! Ze speelde een parfummaakster ('de neus') in parijs, in 1948, zo ongeveer. Mijn spijkerbroeken dragende, stoere puber, die je met geen 10 paarden meer in een rok of jurk krijgt, liep dus op hakken in een prachtig jurkje! Ze leek wel 15 of 16, maar ze acteerde zo goed en zat helemaal in de rol. Geweldig om te zien!
Echter, ik heb me verbaasd over hoe ze een wijnglas hanteert. Of ze ziet het teveel bij ons of het zit in de genen, haha! Alsof ze dagelijks een slokje neemt. En het lopen op sleehakken had ze ook snel door. Ze zijn nog een maatje of 2 te groot, maar ze heeft ze al gereserveerd, voor als ze passen!

De dame in het rode jurkje is dus de mijne... Zo trots.....

Mijn ouders kwamen kijken en mijn schoonmoeder. Het was weer geweldig.

Afgelopen dinsdag had Nora een kerst play-in van de muziekschool. In een grote kerk hier in Hoorn. Geweldig, al die kinderen, aan het musiceren samen. Nora vind het altijd eng als mensen naar haar kijken. We mogen ook nooit luisteren als ze gitaar speelt. Raar kind. Ik weet werkelijk nauwelijks hoe goed of slecht ze speelt. Ze wil het gewoon niet. Volgens haar vorige gitaarleraar had ze echt wel aanleg, en ze oefent goed en regelmatig, maar ze is zo perfectionistisch dat we nooit mogen luisteren of kijken. Tot gisteravond dan. En het was zo leuk haar te zien spelen. Ook weer zo genoten!
Kijk, dat bedoel ik, heel druk allemaal maar wel heel erg leuk!

De dame in het midden, in het blauwe shirt, met gitaar is Nora. Met een gespannen koppie van uiterste concentratie, maar ze had het achteraf geweldig gevonden. Hopelijk krijgt ze nu wat meer zelfvertrouwen hierin.

Ook hier waren de opa's en oma's bij. Dat was heel leuk voor Nora. Zij heeft niet zo vaak een optreden en het is een keer gebeurd dat haar eigen papa, en opa en oma het waren vergeten....... toen ze voor het eerst moest optreden. Dat was niet zo'n goede zet, moet ik zeggen. Ze was erg teleurgesteld...... en dan druk ik me zachtjes uit.......
Gelukkig was iedereen er nu bij, dus het meisje heeft genoten van alle aandacht, en terecht.

Verder heb ik met mijn moeder een paar cols gehaakt. Geen loopsjaals die 3 keer om de nek moeten, maar een enkele, hoge. Deze passen over je oren/hoofd als het koud is.
Typisch op onze manier, het werd er niet 1, maar meteen 5. Voor mij 1, mijn moeder 2, voor Annabel en Nora.... dus dat waren er 5.

 Ook de poezen vonden de sjaals erg lekker warm.

 Deze is voor Nora. Haaknaald 12, dus met een uurtje klaar.

Hij kan dus ook lekker over je hoofd getrokken worden.

Toen ze klaar waren heb ik ze gewassen met wasverzachter en daarna in de droger, op een speciaal delicaat wolprogramma. (nog geen 15 minuten) maar daarna zijn ze heerlijk zacht en soepel.

Zoals je kunt zien op de foto, staat hier inmiddels de kerstboom. Eindelijk blijft hij nu staan. De nieuwigheid is er nu een beetje af, voor de kittens. Die boom heeft 3 keer op de grond gelegen. (best grappig eigenlijk, ik had er gelukkig alleen maar onbreekbare spullen in gedaan.)
Ik was best trots op mezelf; Ik heb de kinderen de boom helemaal zelf laten versieren. Dus geen gestylde, perfect bij elkaar passende ballen, maar allemaal vilten, onbreekbare, zelfgeknutselde dingen. Het is een rommeltje bij elkaar, maar heel gezellig. Allemaal jeugdherinneringen en hangertjes met geschiedenis of een verhaal. Heerlijk! Ik heb me er niet mee bemoeid, maar heb het helemaal losgelaten. Niet op mijn manier (heeft toch geen zin) maar helemaal zoals de kinderen het zelf willen. Vond ik best knap van mezelf, eigenlijk, al zeg ik het zelf.
Loslaten....

Over loslaten gesproken. We zijn bezig met het lekkers maken voor het kerstdiner op school morgen, bij de kinderen. Annabel maakt pindarotsjes. Gaat ze chocola smelten, glijdt de bak om, allemaal water bij de chocola! Aaaahhh! Dus weer opnieuw begonnen. Maar goed, de tweede keer ging goed.
En Julia komt beneden met haar 2 mooie Jolina poppen. Allebei ondergetekend met pen.
AAAAHHHHHH!!!!!!
Ik wordt gek. Hartstikke dure poppen, die ze van sinterklaas heeft gekregen, en de gezichtjes zijn ondergetekend met pen! Met pen!
Dit gaat er dus met niets, maar dan ook niets, meer af. Loslaten Suus, loslaten!
En je hoofd waterpas houden, dan komt het goed.....
Oooooh, ik vind dit toch zonde, ik kan wel huilen, als ik heel eerlijk ben. Maar ik probeer het los te laten....... ik probeer het echt, maar ik zou haar het liefst nu met het kippenekje tussen de deur en de deurpost houden en de deur 1 of 2 keer heen en weer slaan........ Maar ik doe het niet hoor, echt niet.... ik beheers me en probeer los te laten.
Het zijn haar poppen, het zijn haar poppen, ze moet het zelf weten, wat maakt het uit, brand is erger, het zijn maar poppen......
Ik geloof niet dat het helpt, ik baal echt enorm nu.. ik kan wel huilen....

Nu maar verder met wafeltjes bakken.
Ze ruiken heerlijk. Het is een heel oud recept, wat bij mijn familie vandaan komt, geloof ik. Echt heerlijk. Ik blijf kalm, echt waar, ik neem een wijntje, denk ik en een wafeltje. En ik hou mijn hoofd waterpas. Het komt wel goed. En zo niet dan maar niet...

Een paar projectjes.

Ik heb de afgelopen dagen een paar snelle, redelijk kleine dingen gemaakt.

 2 hangmanden, voor pyama's, sloffen of andere bedrommels.

 2 paar sloffen. Voor Annabel en voor Julia. Annabel heeft deze met pompoms zelf uitgezocht. En ze is er blij mee! Tussen haar voeten en de mijne zit nog maar 2 maten verschil, dus ik pas ze ook. (ze rekken genoeg mee). Wat worden ze snel groot, die kinderen, belachelijk, echt waar.

Deze kleine paarse slofjes zijn voor Julia, uiteraard. Met bloempjes en kraaltjes. Ze zijn een klein beetje te groot, helaas. Maar ze groeit er wel in en anders haak ik een riempje over de bovenkant of zo. Met sokken aan zal het beter blijven zitten.

Ondanks de sneeuw afgelopen vrijdag kom ik maar niet in een lekkere kerststemming. Het lukt nog niet, dit jaar. Ik heb het geprobeerd, met kerstmuziek, kaarsjes en een lekker kopje cappucino of chocomel, maar nee, er komt niets.
Meestal heb ik er niet zo'n moeite mee, maar op een of andere manier lijkt de kerstboom zetten dit jaar een enorme tegenopziener. Geloof me, dit is echt niets voor mij, maar ik voorzie gedoe met bomen, met kluit of zonder, wie vindt welke boom het mooist, 2 kleintjes of 1 grote, waar moet hij staan, de lichtjes erin, bleehhh. En daarbij vind ik gewoon iedere boom per definitie gewoon veel te duur. Doe normaal, bijna 30 of 40 euro neerleggen voor een relatief klein boompje, zonder kluit. (en dan heb ik het niet over een nordmann). De naalden vallen altijd enorm uit, tot grote irritatie. We hebben nu onze kittens, gedoe....
 Normaal kijk ik hier altijd enorm naar uit, maar dit jaar niet. Onze situatie is ook niet heel gezellig natuurlijk, op het moment. We proberen het wel, maar de gedachte dat dit de laatste kerst zal zijn waarschijnlijk, waarbij al onze dierbaren aanwezig zullen zijn, is moeilijk te verkroppen.
Nou ja, ik zal me toch moeten vermannen voor de kinderen. Die overleven een kerst zonder boom echt niet. En dat wil ik ook niet natuurlijk! Vooral voor hun moet alles echt kerstig worden en kerstig doorgaan. Ze krijgen het al moeilijk genoeg dus wat we nog 'goed' doorkomen moet vooral goed doorgaan.
Misschien komt de zin bij mij nog wel.... over een paar dagen, of volgende week.... maar nu nog even niet.

Inmiddels hebben we wel nieuwe eetkamerstoelen gekocht. Daar ben ik heel blij mee. Dat dan weer wel. Nu nog een nieuwe bank, maar wat moeten we dan weer met de oude?
Daarbij zitten we zo ongeveer de hele maand  december vol met sociale verplichtingen, die natuurlijk wel heel gezellig zijn, maar ook zo veel energie kosten. En tijd. Tijd die ik liever door had gebracht met de kinderen of met kerstvoorbereidingen.
Nou ja, let maar niet op mij, soms heb je even je dag niet. Of je weekend niet.
Als ik weer wat in een betere stemming ben meld ik me weer.

Sorry...

Sorry dat ik de laatste tijd weinig post. We zitten in een heftige periode. We zijn druk met Sinterklaas, gisteren mijn verjaardag gevierd en ik help mijn moeder om de kerstkadootjes in te slaan. Het is druk en rommelig, maar ook gezellig en fijn.
Maar het meest heftige is dat we een paar weken geleden te horen kregen dat mijn lieve schoonpaps ongeneeslijk ziek blijkt. Het is afwachten of we in maanden moeten denken, of hopelijk wat langer. We weten het niet en de tijd zal het leren. Maar dit maakt me op het moment niet echt in staat om veel te posten of veel te handwerken. Mijn hoofd zit vol met belangrijker dingen, nu.
We koesteren alle fijne momenten met elkaar. Zo'n bericht zet alles in een ander licht. Het zet je met de benen op de grond en je beseft weer extra waar het om draait in het leven; dit blijft toch echt gezondheid, liefde, je vrienden, je familie. En bij elkaar zijn, genieten van elkaar, de kinderen en kleine dingen.